به نام خدا
اگر که زمان جنگ شهدا و رزمندگان برای رسیدن به هدف یه مراسماتی داشتن که در اون برای کاهش درد و سختی هاشون بخاطر پیاده روی های طولانی مدت به پاها و دست هاشون حنا میزدن
الان هم
یه عده از همون جوونا هستن که در راه حسین این سنت قدیمی رو به نیت های خاص خودشون دوباره اجرا میکنن
همشون شهیدن باور کنید
یه عده حداقلی هستن که ایمان میارن باز یه عده حداقلی هستن که اراده میکنن بعد یه عده حداقلی دیگه ای از اونا هستن که قدم در راه میگذارن برخی ها که نمیرسن هیچ اونایی هم که میرسن باز درجات متفاوتی دارن
همیشه گفتم خدایا ما رو جزو حداقلی های خودت قرار بده
ایشالاه با یه مثال بعدا کامل میگم حرفم رو الان نمیشه
کربلا دعاگوی همه بودیم
با کلیک روی هرعکس میتونید اون رو بصورت بزرگتر ببنید؛ ان شاء الله عکس‌های بعدی بزودی ...
تصویر ماه شب نیمه شعبان که از آسمان کربلا گرفته شد
از اول تا آخر مسیر؛ راهی نیست
خودت را بگذار؛ دلت را ببر
سبک تر میروی و راه نزدیک تر می‌شود
پی‌نوشت:
یه نکته در مورد نویسنده بگم: ایشون انقدرها که میبینید نیست فقط دوست داره اینجوری باشه
ایشون حتی از حنا بدش میاد چه برسه به استعمالش به کف پا
وقتی پیاده روی هم میره لباسش تقریبا همونیه که تو خیابون های شهر و دانشگاه میپوشیده
ته ته تفاوتش اینه که یه کفشی بپوشه که مناسب پیاده روی باشه که نکنه یه موقع تریپش خراب بشه
کلا اینجوریه اگه میبینید حرفش به دل نمیشینه دلیلش همینه؛ بله ....
پی‌نوشت2:
برخی از عکس های بنده رو از این سفر به دلیل اینکه دیگه حق نشر اون برای رسانه ها شده رو میتونید در این لینک ها ببینید.
خبرنامه دانشجویان ایران (iusnews.ir)