بدان حتی دلتنگ تکرار خوابت هستیم

دیشب یهو جواد اومد گفت بیا بریم سراغ معین بعد از کلى گشتن با چنتا از بچه ها تونستیم پیداش کنیم کلى باهم حرف زدیم از کارهامون که مونده از ادعاهامون از شوخى هامون / گرم گرم بود 

براى من اون شبى که چهارراه کالج از هم خداحافظى کردیم و بعد آن اتفاق و بیمارستان

منى که اون روز بعد از جلسه حتى روى تخت بیمارستان هم ندیدمت

براى منى که روز تدفین یه پارچه سفید نشونمون دادن گفتن معینه

تو هیچ فرقی نداشتی برای من چشمات برام بسته نبود

براى من دیشب هنوز دستات گرم بود

دست های لاغرت واقعا گرم بود

خیلی حس خوبی بود واقعا احساس کردم دوباره هستی ولی وقتی رفتی و بیدار شدم ... همه چیز دوباره خراب شد

کاش دوباره ببینمت :(

پی نوشت 1: اگه معین 30 دی 1392 بود؛ چه میکرد

پی نوشت 2: یکی از رفقا گفتش که "در مورد معین خیلی دارید تندروی میکنید" !!! من نمیدونم؛ شاید داریم تندروی میکنیم ولی انصافا هرروزی که مثل امروز به یادش میافتیم تا آخر اون روز خراب خرابیم /// برای معینمون دعا کنید / برای مادر و خانواده معین هم دعا کنید

اگر بود؛ بارها کفش خود را وصله میزد اما تسلیم نمیشد

به نام خالق او که کفش‌هایش وصله‌دار بود

این روزها بیش از روزهای گذشته دغدغه معین که میگفت: "اگر بخواهیم یک سال دیگه مثل 25 خرداد شکل نگیره باید بجای اینکه روزی 16 ساعت تفریح و استراحت و فقط بیدار موندن باشه؛ روزی 16 ساعت کار کنیم" توی ذهنم میپیچه

خادم الرضا معین رئیسی خیلی خاص بود؛ هیچوقت در مورد اهدافش کوتاه نمیومد؛ اگر میدونست کارش درسته به هر فشار و تلاش و دعوایی بوده سعی میکرد که اون کار رو به نتیجه برسونه

مذاکرات هسته‌ای این چند وقت؛ من رو بیشتر به یاد معین میندازه وقتی که دشمن با تمام سلاح‌هایش از تهدید، تحریم و ... به کشورمون در حال فشار آوردن هست و وظیفه‌ی ما مقاومت کردن در برابر این فشارهاست.

اما این مقاومت کردن ویژگی‌های زیادی رو باید داشته باشه تا نتیجه لازم رو بده. اگر بگوییم مقاومت ما ابتدا از خودمون شروع میشه کم نگفتم چون حرف من نیست بزرگان این رو میگن. ما باید خودمون رو بشکنیم غرورمون رو کنار بذاریم. برای هدف کار کنیم نه برای خودمون.

چندی پیش یک عزیزی به من گفت که پاره شدن کفش و تعمیر و استفاده دوباره اون در حالی که تمکن مالی داری ولی باز از اون کفش استفاده میکنی خیلی در شکسته شدن غرور انسان تاثیر داره .... دلیلش رو نمیدونستم ولی حرفش خیلی خیلی به دلم نشست.

شب تصادف معین عزیزم کفش و لباس‌هاش رو برداشتم ...

بعدا بچه‌ها ازم تصویر کفش‌ها رو خواستن و لازم شد از کفش‌هاش عکاسی کنم؛ اون روز وقتی به کفش‌هاش نگاه کردم دیدم کفش‌هاش رو به کفاش داده بوده تا براش بخشی که پاره شده بوده رو بدوزن در حالی که من میدونم و همه رفقا هم میدونن معین مشکل مالی‌ای نداشت که بخواد این کار رو انجام بده ولی انقدر تلاش میکرد و روزها انقدر مسیرهای زیادی رو طی میکرد که این اتفاق برای کفش‌هاش افتاده بود که مجبور شده بود اونا رو وصله بزنه.

معین غرورش رو شکسته بود و این شد که انقدر عزیز شد.

این روزهای حساس اگر معین بود و میدید که ما نیاز بیشتری به مقاومت داریم من به قطع میگم و از این حرفم مطمئنم که:

خادم‌الرضا معین رئیسی بارها و بارها کفش‌هایش را مانند مولایمان علی(علیه‌السلام) وصله می‌زد اما هیچ‌گاه از تلاش در مسیر خسته نمی‌شد.

---

پی‌نوشت: شرمنده از همه دوستانی که در پست‌های قبلی کامنت گذاشتن و هیچ کدوم تایید نشد. کامنت ها دوباره باز شده!

کلیپی رو قبلا توی سیزده مهر آماده کرده بودیم توی پست قبلی گذاشتم که تا امروز تاییدش رو نزده بودم؛  امروز منتشر شد ولی تاریخ اون موقع رو داره / اگه با لینک مستقیم وارد این پست شدید برای دیدن این کلیپ از خادم الرضا معین رئیسی برروی این لینک کلیک کنید.

برای دوستانی که اولین بار است به این وبلاگ مراجعه میکنند باید بگم که دانشجوی نخبه خادم الرضا معین رئیسی عضو انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه شاهد و عضو شورای مرکزی اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان مستقل روز دو شهریور پس از چند روز کما به رحمت خدا شتافتند. میتونید به بقیه پست ها مراجعه کنید. 

اگه روزی راه‌تان به بهشت زهرا افتاد سری به قطعه نام آوران(255)، ردیف 37، شماره 7 بزنید و برای رفیقمان فاتحه‌ای بخوانید.