تاریخ تماشا: سه‌شنبه 29 بهمن سال 92
مکان تماشا: سینمای حوزه هنری
کارگردان: نرگس آبیار
نمره شخصی به فیلم) : 9 - فیلمی که باید دید و دیگران را هم تشویق کرد
نقد: دارد / نویسنده: دکتر احمد نادری (متن نقد در کامنت)
حاشیه شخصی: کلی تلاش کردیم تا به این فیلم برسیم و در لحظه شروع تیتراژ فیلم با نشون دادن کارت خبرنگاری وارد سالن سینما شدیم / همراهم آقای ر ظهیری بود / برای نشستن صندلی‌ای وجود نداشت جلوتر از همه‌ی صندلی‌ها روی زمین و با گردنی شکسته به سمت بالا فیلم رو تماشا کردیم / هر چند دقیقه یک بار بخاطر خستگی پا مجبور میشدم تغییر زاویه نشستن بدم بغل دستی من که روی زمین نشسته بود دوربین و لنز چند میلیونیش رو همش نگاه میکرد که یه موقع با پای من خورد نشه / وسطای فیلم متوجه شدم از خونه باهام چند باری تماس گرفتن / بدشانسی من اونجا بود که سکانس اصلی و پایانی فیلم رو داشتم با خونه تلفنی صحبت میکردم این سکانس رو خیلی بد از دست دادم درحالی که همه بخاطز این سکانس بشدت تحت تاثیر قرار گرفته بودن و گریه میکردن من داشتم با تلفنم کار میکردم و پیام میدادم به خونه یادم باشه همیشه به خونه بگم دارم میرم سینما و اینطوری بدون هماهنگی نباشم / فیلم که تموم شد و محرابیان و خانمش رو دیدیم اونم نامردی نکرد و وویس رکوردر رو داد به من که از آقاتهرانی مصاحبه بگیرم که متاسفانه به یه سوالم بیشتر جواب نداد بعد سریع رفت و اطرافیان هم مانع سوال شدند وعضی بود / وقتی خونه رسیدم با خانواده برای تماشای این فیلم برنامه ریزی کردیم