به بهانه اکران میراث آلبرتا 2؛ به همون دلیلی که اومدم شریف میخوام برم
حدودا 4 ماه پیش یه فرصتی پیش اومده بود که پای صحبت تعدادی از نخبه های علمی در حاشیه اختتامیه مسابقه بین‌المللی برنامه نویسی بیان بشینم.
خیلی از اونایی که در حال حاضر یا در دانشگاه شریف درس میخوندن یا به دلیل کسب مدال طلا در المپیاد میتونن مستقیم وارد دانشگاه شریف یا امیرکبیر بشن مجموعه ای از این بچه ها رو تشکیل می‌دادن.
هرکدوم از سختی ها و مشکلاتشون توی حوزه های مختلف صحبت کردن مثلا از یکی از این جمع ها سوال کردم که، آیا شما خودتان قصد دارید که اینگونه کاری را در دانشگاه خودتان اجرا کنید؟ یکی از وسط اون جمع جواب داد: ما خودمان کارهایی را با تعدادی از دوستانمان آغاز کرده‌ایم اما بدلیل مسائلی مثل اینکه دانشگاه‌ها خودشان بودجه مستقلی ندارند مجبور شدیم کار را تعطیل کنیم. (دانشجوی دانشگاه امیرکبیر)
یکی دیگه از اون افراد هم گفت: هیچ کدام از ارگان های دولتی این مسابقه را پشتیبانی نکرده‌اند در حالی که مطمئنا با پشتیبانی مالی دانشگاه ها یا وزارت خانه میتوانست تاثیرات گسترده تری را بگذارد.
همینطور دوباره نفر اول ادامه داد که: اگر که تعداد این مسابقات با هزینه کمتری در سال بیشتر بشه تاثیرگذاری بیشتری داره و مطمئنا قدم بزرگی با این روش در آموزش کامپیوتر برداشته میشه.
از بقیه میگذریم بریم سر اصل مطلب :)
گل تمام صحبتهام فقط و فقط با سهیل بود.
سهیل؛ (الان که این رو براتون می نویسم) ترم 8 برق دانشگاه شریف می‌خونه و با کسب مدال طلای المپیاد ریاضی وارد دانشگاه شریف شده بوده و همینطور از افتخارات ش کسب رتبه 13 تیمی در مسابقات جهانی هستش، خیلی راحت و با صداقت میگه که دانشگاه اصلا به افتخارات کسب شده توسط دانشجوهاش اهمیتی نمیده و همینطور گفت: در حالی که ما یکی از بهترین رتبه ها را در مسابقات جهانی کسب کرده بودیم مسئولین دانشگاه برای ما هیچ‌کاری انجام ندادند و جوری عمل کردند که ما تصور کردیم که آنها اصلا از مقام آوردن ما مطلع نشده اند.
سهیل همینطور در مورد هزینه شرکت در مسابقات میگه: برای مسابقات جهانی خرج سفر را ما خودمان از جیب خرج کردیم و بعد با دوندگی‌های بسیار زیاد توانستیم پول این سفر را از دانشگاه بگیریم.
من همون سوال قبلی رو از احسان هم پرسیدم که قصد داری این راه رو خودتون تو دانشگاهتون ادامه بدید؟ که سهیل مثل قبل محکم جواب داد: نه، خیر قصد ندارم اینکار را انجام دهم چرا که برای انجام هرکاری نیاز است که یک انگیزه‌ای برای کار وجود داشته باشد اما دانشگاه به گونه ای است که این انگیزه‌ها را از بین می‌برد.
سهیل خیلی جالب درباره رابطه صنعت و دانشگاه به زبون خیلی ساده میگه که: باید صنعتی وجود داشته باشد و بعد صنعت برای نوآوری و پیشرفتش نیاز به دانشگاه داشته باشد و بعد بودجه خوبی را برای اینکار در نظر بگیرد و به تولیدکننده‌ها که همان دانشجوها هستند پرداخت کند تا اینکه آنها بتوانند نیازهای مادی خودشان را برطرف کنند تا تولید هم جریان پیدا کند وباید توجه کرد که این کارها نیاز به مدیریتی دارد که اساتید دانشگاه هم می‌توانند این کارها را انجام بدهند.
تو پایان صحبت های رسمی بین من و سهیل گفتش که احتمال داره برای ادامه تحصیل به همان دلیل که به دانشگاه شریف آمده‌ام برای ادامه تحصیل به کشور دیگری بروم.
در حاشیه: (صحبت های حاشیه ای من و سهیل درباره دانشگاه)
1
سهیل: دانشگاه در ایران نه محیط جالبی داره نه روند درس مناسبی براش تعیین شده
من: حالا ما خودمون هم مشکلاتی تقریبا شبیه شما رو داریم ... البته درس های ما در علوم انسانی روندش تفاوت میکنه با دروس شما؛ شما همه چی براتون مشخصه راهتون مشخصه اما برای ما ...
سهیل: عقیده بیشتر مطرحه
من: آره ... دقیقا
به همین خاطر که اگه چیزی رو دوست نداشته باشی بشدت ممکنه که اذیتت کنه و ممکنه باعث کانتکت هم بشه
سهیل: من همین مشکل رو سر درس های معارف دارم؛ جدی میگم؛ اندیشه 1 رو من شدم 10 ؛ تازه استاد با 7.5 میخواست من رو بندازه؛ اندیشه 2 رو بعد هشت ترم هنوز پاس نکردم !!!
2
سهیل: اخراج شدن از دانشگاه شاید یه خورده تلخ باشه ولی از یک جهت هایی هم مایه افتخاره
قبول داری اونایی که اخراج نمیشن؛ دارن تحمل میکنن؟
من: تا حدودی !!! آخه ممکنه بعضی با اخراج شدن واقعا همه چیزشون رو از دست بدن نمیشه برای همه یه جواب رو در نظر گرفت
سهیل: ولی اینجوری نیستا؛ حساب کن اینمه بی سواد توی مملکت؛ چقدر پولدار شدن
مثلا خیلی راحت از راه واسطه گری کلی پول در میارن
خیلی ها این درس رو واسه مدرکش به عنوان یک سنبل میخوان
3
یه سری صحبت های دیگه هم بود .... بی خیال شدم تایپش کنم
4
صوت بخش هایی از صحبتهای بین من و سهیل رو میتونید اینجا بصورت آنلاین گوش کنید
پی‌نوشت: ایشالاه سهیل هرجا میره و هست، موفق باشه
پی‌نوشت2: میراث آلبرتا 2 رو میتونید با پرداخت 2500 تومان دانلود کنید و یا 3000 تومان پرداخت کنید و DVD این مستند رو برای حمایت بیشتر از شرکت سازنده خریداری کرده و در درب منزل تحویل بگیرید. >>>> http://mirasealberta2.ir/
پی‌نوشت3: لطفا دنبال دریافت پاسخ از طرف من نباشید خودتون جمع بندی کنید حرفا رو ...
پی‌نوشت4: تو سایت IMDB هم یه میراث آلبرتا رای بدید (کلیک کنید)
پی‌نوشت5: آخر جلسه بعد از اینکه سهیل رتبه اول مسابقات رو بین ایرانی ها کسب کرده بود دوباره رفتم ازش سوال کردم که هنوز هم تصمیم داری بری؟ سهیل این بار تو دودلی جوابم رو نداد
- ۹۲/۰۲/۱۶
کلش و خوندم خیلی جالب بود
فایل صوتی رو هم گوش کردم
این روز ها همه دنبال اپلای کردن هستن
این هفته یکی دوتا استادامون رفتم
یه سری رفقا هم دنبال رفتن هستن
اما به نظرم این بیشتر یه جور جو کاذب و به قولی چشم و هم چشمی هست
از اون هایی که رفتن باید شرایط و اون ور و بپرسی تازه می فهمی اون مدینه ی فاضله ی که برات تعیرفش میکنند نیستش
البته نباید از مشکلات و کم و کاستی های داخل هم غافل شد اما اوضاع به این بغرنج ای که این ها هم می گن نیست به نظم این افراد توقع بالایی از مسولین و مردم و به خصوص جامعه دارن:)))
اگه کمی واقع بین باشیم
می بینیم که کاملا یه طرفه به قاضی رفتن